Męska Biżuteria - jak to się zaczęło

Na przełomie XIX i XX wieku zaczął się rozwijać wielki ruch nowatorski. Był to swego rodzaju bunt przeciw stałej kontynuacji form stylów historycznych, przeciw panującym kanonom i stereotypowym szablonom. Kierunek ten ? nazwany secesją ? objął wszystkie dziedziny sztuki od architektury, szczególnie architektury wnętrz, poprzez malarstwo, rzeźbę, sztukę użytkową aż do interesującej nas biżuterii, w której forma swobodnej linii prostej czy też powyginanej, kapryśnej lub wiotkiej, jak np. wijąca się roślina czy kwiat na smukłej łodydze, znalazła szerokie zastosowanie w broszach, szpilach, a nawet pierścionkach.

Męska Biżuteria  - W ornamentyce najczęściej spotykane są motywy botaniczne ? kwiaty, liście stylizowane czy też elementy ze świata fauny, formy zwiewne, idące w kierunku natury ,,d?apres nature?, lub często kontrastujące z nią. Ale też i odwrotnie, występują tu kształty obłe, jakby nabrzmiałe. Charakterystyczne są dla tego kierunku asymetria, płaski ornament, kompozycja dekoracyjna i giętkość linii. Męska Biżuteria Secesja kreuje nowy styl życia, a więc praktyczność i większą swobodę, co przejawia się w sposobie życia, ubierania się, dostrzegania uroków natury. Biżuteria staje się bardziej powszechna, bardziej użytkowa, bardziej dostępna, tańsza, mniej elitarna, ale jest także i droga. Pierścionki ? to kruche gałązki z drobniutkimi kwiatuszkami i listkami z kamyczków szlachetnych czy półszlachetnych. Męska Biżuteria - Duże kamienie oprawiano również w złoto i bogato zdobiono. Ornament szeroko stosowano we wszystkich wyrobach jubilerskich, dotyczy to zwłaszcza bransolet, brosz, które wówczas są bardzo modne.

Męska Biżuteria

• Klamry,
• sprzączki,
• a nawet grzebienie wpinane w modne uczesania, należały do akcesoriów biżuteryjnych, jak też
• szpile do fantazyjnych kapeluszy,
• a nawet do krawatów męskich.

Męska Biżuteria  - Kierunek ten przybierał różne nazwy w różnych krajach, np. we Francji i Belgii ?Style moderne?, we Włoszech ?Libetty? (nazwa całkiem niewłoska), w Niemczech m.in. ?Sezission?, w Polsce jako odpowiednik niemieckiego ? secesja. Zresztą nazw na określenie tego stylu było bardzo dużo w zależności od twórców i różnych form tego kierunku przez nich stosowanych. Ogromne osiągnięcia w tym czasie zdobywają grupy artystów wiedeńsko-monachijskich, budząc 

podziw na międzynarodowych konfrontacjach sztuki użytkowej, a zwłaszcza sztuki dekoracyjnej.

 Męska Biżuteria Polska secesja wzięła początek ze środowiska wiedeńsko-monachijskiego, ale tak jak w wielu przypadkach bywa, kształtując się pod tym wpływem nasza sztuka tego okresu zachowała specyficzny styl. Może to wypływało z tęsknoty za wolnością, że nacechowana była symboliką zrozumiałą tylko dla Polaka. Może obcowanie z naturą dało twórcom większe bogactwo tak modnych wówczas motywów kwiatów nenufaru, dmuchawca, ostu, liści kasztana, rozmaitych ptaków i owadów. Męska Biżuteria Czy wreszcie piękno ziemi polskiej i jej cennych zabytków sprawiało, że często sięgano do palety nie tylko w celu udokumentowania uroku tych obiektów, ale także ich wartości historycznej.

Malarze Młodej Polski, idąc za głosem Cypriana Norwida wzywającym do stworzenia wielkiej sztuki narodowej, opartej na tradycjach sztuki ludowej, świadomie i z entuzjazmem sięgali do zasobów kultury wsi polskiej. W tym okresie Kraków był najżywszym ośrodkiem życia artystycznego w Polsce, skupiającym w swych murach najwybitniejszych ludzi kultury i sztuki. Wystarczy tu przypomnieć choćby tylko genialnego poetę i malarza Stanisława Wyspiańskiego. Wielkie sprawy narodowe i mądrość ludowa splotły się w jego nasyconej symboliką, ukwieconej poezji i sztuce, stając się jednym z najpiękniejszych przykładów polskiej secesji.

Męska Biżuteria Spójrzmy jednak na twórczość ludową

.

Twórca ludowy stykał się niejednokrotnie z motywami stylów historycznych, takich jak renesans, barok, rokoko itp., a także korzystał z elementów, które były charakterystyczne dla twórczości innych narodowości, np. w filigranie śląskim możemy dopatrywać się wpływów kultury południowo-wschodniej, idących przez Węgry i Słowację do ziemi śląskiej. Na tereny polskie przybywały bowiem liczne tabory kupców z zachodu przez Bramę Morawską na Śląsk i do Krakowa, a stąd w głąb państwa polskiego. Dlatego spotykamy niejednokrotnie analogie między ozdobami czeskimi, węgierskimi i śląskimi.

Charakterystyczny dla sztuki ludowej Śląska jest np. filigran ze srebrnego drucika, stosowany w ozdobach w postaci naszyjników,

wisiorków, spinek składających się z motywów sercowatych, esowa- tych itp. Jednakże nie możemy twierdzić, że twórca ludowy czerpał wzory z importowanych przedmiotów, gdyż sam materiał, jak też narzędzia, narzucały mu formę wytwarzanego dzieła.

Męska Biżuteria  = Wrodzone skłonności oraz wrażliwość estetyczna skłaniała ludowego artystę do tworzenia piękna w metalu. Ma to niewątpliwie podłoże społeczne, psychologiczne, religijno-wierzeniowe, a nawet biologiczne w zależności od wieku. Podłoże społeczne to współzawodnictwo, rozwijające się ambicje, to zadowolenie z posiadanych umiejętności przechodzące z pokolenia na pokolenie, ukształtowane na zasadzie wieloletnich ćwiczeń i doświadczeń, to wreszcie konfrontacja z opinią otoczenia jako odbiorcy obdarzającego twórcę uznaniem, a nawet zachwytem nad wykonanym dziełem.

Klejnoty ludowe były najczęściej ze srebra, mosiądzu lub bakfonu, rzadziej ze złota. Mimo różnych stylów oraz układu kompozycji 73-76 artystycznej, podstawowe techniki wykonania  Męskiej Biżuterii na ogół powtarzały się w każdym centrum sztuki ludowej.

Męska Biżuteria, gdzie przy wytwarzaniu spinek, sprzączek, klamer do pasków, broszek (np. parzenic) itp. następuje wycinanie blachy, rytowanie ? zdobienie, inkrustacja, grawerowanie lub ornamentowanie odpowiednio dobranymi modelatorami (puncami), jak to widzimy na ilustracjach.

W przypadku stosowania techniki zwanej filigranem, którą najczęściej spotykamy w biżuterii z centrum cieszyńskiego, jako podstawowego materiału używa się srebrnego drutu, rzadziej miedzianego czy mosiężnego, grubości od 0,3 do 0,8 mm. Przy wykonywaniu biżuterii korzystano z techniki odlewniczej, a w wypadku wielokrotnego powtarzania tego samego wzoru stosowano wytłaczanie, wybijanie na odpowiednio sporządzonych matrycach (sztancowanie).

Pozostaje jeszcze przy bardzo ogólnym omówieniu biżuterii ludowej zwrócić uwagę na dobór motywów w poszczególnych centrach tej sztuki. Niewątpliwie do twórczego działania pobudzała przyroda ? otoczenie twórcy.

Męska Biżuteria zobacz genialny męski łańcuch

Męska biżuteria sygnety męskie